§19ـ ਏਕ ਔਰ ਸ਼ਹਰ

ਖ਼ੁਦ-ਫ਼ਹਮੀ ਕਾ ਅਰ੍ਮਾਂ ਹੈ ਤਾਰੀਕੀ ਮੇਂ ਰੂ-ਪੋਸ਼,
ਤਾਰੀਕੀ ਖ਼ੁਦ ਬੇ-ਚਸ੍ਮ‐ਓ‐ਗੋਸ਼!
ਇਕ ਬੇ-ਪਾਯਾਁ ਉਜ੍ਲਤ ਰਾਹੋਂ ਕੀ ਅਲ੍ਵਂਦ!

ਸੀਨੋਂ ਮੇਂ ਦਿਲ ਯੂਁ ਜੈਸੇ ਚਸ੍ਮ-ਏ ਆਜ਼-ਏ ਸਯਯਾਦ
ਤਾਜ਼ਾ ਖ਼ੂਁ ਕੇ ਪ੍ਯਾਸੇ ਅਫ਼੍ਰਂਗੀ ਮਰ੍ਦਾਨ-ਏ ਰਾਦ
ਖ਼ੁਦ ਦੇਵ-ਏ ਆਹਨ ਕੇ ਮਾਨਿਂਦ

ਦਰਯਾ ਕੇ ਦੋ ਸਾਹਿਲ ਹੈਂ ਔਰ ਦੋਨੋਂ ਹੀ ਨਾ-ਪੈਦ
ਸ਼ਰ ਹੈ ਦਸ੍ਤ-ਏ ਸਿਯਹ ਔਰ ਖ਼ੈਰ ਕਾ ਹਾਮਿਲ ਰੂ-ਏ ਸਫ਼ੇਦ!
ਇਕ ਬਾਰ-ਏ ਮਿਝ਼ਗਾਁ, ਇਕ ਲਬ-ਖ਼ਂਦ!

ਸਬ ਪੈਮਾਨੇ ਬੇ-ਸਰ੍ਫ਼ਾ ਜਬ ਸੀਮ‐ਓ‐ਜ਼ਰ ਮੀਜ਼ਾਨ
ਜਬ ਜ਼ੌਕ਼-ਏ ਅਮਲ ਕਾ ਸਰ-ਚਸ਼੍ਮਾ ਬੇ-ਮਾਨੀ ਹਿਜ਼ਯਾਨ
ਜਬ ਦਹਸ਼ਤ ਹਰ ਲਮ੍ਹਾ ਜਾਁ-ਕਂਦ!

ਯੇ ਸਬ ਉਫ਼੍ਕ਼ੀ ਇਂਸਾਁ ਹੈਂ, ਯੇ ਇਨ ਕੇ ਸਮਾਵੀ ਸ਼ਹਰ
ਕ੍ਯਾ ਫਿਰ ਇਨ ਕੀ ਕਮੀਂ ਮੇਂ ਵਕ਼੍ਤ ਕੇ ਤੂਫ਼ਾਁ ਕੀ ਇਕ ਲਹਰ?
ਕ੍ਯਾ ਸਬ ਵੀਰਾਨੀ ਕੇ ਦਿਲਬਂਦ?

arrow_left §18. ਦਿਲ, ਮਿਰੇ ਸਹਰਾ-ਨਵਰ੍ਦ-ਏ ਪੀਰ ਦਿਲ

§20. ਰੇਗ-ਏ ਦੀਰੂਜ਼ arrow_right

I Too Have Some Dreams: N. M. Rashed and Modernism in Urdu Poetry