§2ـ ਏਕ ਦਿਨ—ਲਾਰਿਂਸ ਬਾਗ਼ ਮੇਂ (ਏਕ ਕੈਫ਼ਿਯਤ)
ਬੈਠਾ ਹੁਆ ਹੂਁ ਸੁਬ੍ਹ ਸੇ ਲਾਰਿਂਸ ਬਾਗ਼ ਮੇਂ
ਅਫ਼੍ਕਾਰ ਕਾ ਹੁਜੂਮ ਹੈ ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ਼ ਮੇਂ
ਛਾਯਾ ਹੁਆ ਹੈ ਚਾਰ ਤਰਫ਼ ਬਾਗ਼ ਮੇਂ ਸੁਕੂਤ
ਤਂਹਾਇਯੋਂ ਕੀ ਗੋਦ ਮੇਂ ਲੇਟਾ ਹੁਆ ਹੂਁ ਮੈਂ
ਅਸ਼੍ਜਾਰ ਬਾਰ ਬਾਰ ਡਰਾਤੇ ਹੈਂ ਬਨ-ਕੇ ਭੂਤ
ਜਬ ਦੇਖਤਾ ਹੂਁ ਉਨ ਕੀ ਤਰਫ਼ ਕਾਂਪਤਾ ਹੂਁ ਮੈਂ
ਬੈਠਾ ਹੁਆ ਹੂਁ ਸੁਬ੍ਹ ਸੇ ਲਾਰਿਂਸ ਬਾਗ਼ ਮੇਂ!
ਲਾਰਿਂਸ ਬਾਗ਼! ਕੈਫ਼‐ਓ‐ਲਤਾਫ਼ਤ ਕੇ ਖ਼ੁਲ੍ਦ-ਜ਼ਾਰ
ਵੋ ਮੌਸਮ-ਏ ਨਸ਼ਾਤ! ਵੋ ਅਯ੍ਯਾਮ-ਏ ਨੌ-ਬਹਾਰ
ਭੂਲੇ ਹੁਏ ਮਨਾਜ਼ਿਰ-ਏ ਰਂਗੀਂ ਬਹਾਰ ਕੇ
ਅਫ਼੍ਕਾਰ ਬਨ-ਕੇ ਰੂਹ ਮੇਂ ਮੇਰੀ ਉਤਰ ਗਏ
ਵੋ ਮਸ੍ਤ ਗੀਤ ਮੌਸਮ-ਏ ਇਸ਼ਰਤ-ਫ਼ਸ਼ਾਰ ਕੇ
ਗਹਰਾਇਯੋਂ ਕੋ ਦਿਲ ਕੀ ਗ਼ਮ ਆਬਾਦ ਕਰ ਗਏ
ਲਾਰਿਂਸ ਬਾਗ਼! ਕੈਫ਼‐ਓ‐ਲਤਾਫ਼ਤ ਕੇ ਖ਼ੁਲ੍ਦ-ਜ਼ਾਰ
ਹੈ ਆਸ੍ਮਾਁ ਪੇ ਕਾਲੀ ਘਟਾਓਂ ਕਾ ਇਝ਼੍ਦਿਹਾਮ
ਹੋਨੇ ਲਗੀ ਹੈ ਵਕ਼੍ਤ ਸੇ ਪਹਲੇ ਹੀ ਆਜ ਸ਼ਾਮ
ਦੁਨਿਯਾ ਕੀ ਆਂਖ ਨੀਂਦ ਸੇ ਜਿਸ ਵਕ਼੍ਤ ਝੁਕ ਗਈ
ਜਬ ਕਾਇਨਾਤ ਖੋ ਗਈ ਅਸਰਾਰ-ਏ ਖ਼੍ਵਾਬ ਮੇਂ
ਸੀਨੇ ਮੇਂ ਜੂ-ਏ ਅਸ਼੍ਕ ਹੈ ਮੇਰੇ ਰੁਕੀ ਹੁਈ
ਜਾ-ਕਰ ਉਸੇ ਬਹਾਊਂਗਾ ਕੁਂਜ-ਏ ਗੁਲਾਬ ਮੇਂ
ਹੈ ਆਸ੍ਮਾਁ ਪੇ ਕਾਲੀ ਘਟਾਓਂ ਕਾ ਇਝ਼੍ਦਿਹਾਮ
ਅਫ਼੍ਕਾਰ ਕਾ ਹੁਜੂਮ ਹੈ ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ਼ ਮੇਂ
ਬੈਠਾ ਹੁਆ ਹੂਁ ਸੁਬ੍ਹ ਸੇ ਲਾਰਿਂਸ ਬਾਗ਼ ਮੇਂ!
§1. ਬਾਦਲ (ਸਾਨੇਟ)
I Too Have Some Dreams: N. M. Rashed and Modernism in Urdu Poetry
