§23ـ ਯੇ ਖ਼ਲਾ ਪੁਰ ਨ ਹੁਆ
ਜ਼ੇਹਨ ਖ਼ਾਲੀ ਹੈ
ਖ਼ਲਾ ਨੂਰ ਸੇ, ਯਾ ਨਗ਼ਮੇ ਸੇ
ਯਾ ਨਕਹਤ-ਏ ਗੁਮ-ਰਾਹ ਸੇ ਭੀ
ਪੁਰ ਨ ਹੁਆ
ਜ਼ੇਹਨ ਖ਼ਾਲੀ ਹੀ ਰਹਾ
ਯੇ ਖ਼ਲਾ ਹਰ੍ਫ਼-ਏ ਤਸਲ੍ਲੀ ਸੇ,
ਤਬਸ੍ਸੁਮ ਸੇ,
ਕਿਸੀ ਆਹ ਸੇ ਭੀ ਪੁਰ ਨ ਹੁਆ
ਇਕ ਨਫ਼ੀ ਲਰ੍ਜ਼ਿਸ਼-ਏ ਪੈਹਮ ਮੇਂ ਸਹੀ
ਜਹਦ-ਏ ਬੇ-ਕਾਰ ਕੇ ਮਾਤਮ ਮੇਂ ਸਹੀ
ਹਮ ਜੋ ਨਾ-ਰਸ ਭੀ ਹੈਂ, ਗ਼ਮ ਦੀਦਾ ਭੀ ਹੈਂ
ਇਸ ਖ਼ਲਾ ਕੋ
(ਇਸੀ ਦੇਹਲੀਜ਼ ਪੇ ਸੋਏ ਹੁਏ
ਸਰ-ਮਸ੍ਤ ਗਦਾ ਕੇ ਮਾਨਿਂਦ)
ਕਿਸੀ ਮੀਨਾਰ ਕੀ ਤਸ੍ਵੀਰ ਸੇ,
ਯਾ ਰਂਗ ਕੀ ਝਂਕਾਰ ਸੇ
ਯਾ ਖ਼੍ਵਾਬੋਂ ਕੀ ਖ਼ੁਸ਼ਬੁਓਂ ਸੇ
ਪੁਰ ਕ੍ਯੋਂ ਨ ਕਰੇਂ?
ਕਿ ਅਜਲ ਹਮ ਸੇ ਬਹੁਤ ਦੂਰ
ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਰਹੇ?
ਨਹੀਂ, ਹਮ ਜਾਨਤੇ ਹੈਂ
ਹਮ ਜੋ ਨਾ-ਰਸ ਭੀ ਹੈਂ, ਗ਼ਮ-ਦੀਦਾ ਭੀ ਹੈਂ
ਜਾਨਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਖ਼ਲਾ ਹੈ ਵੋ ਜਿਸੇ ਮੌਤ ਨਹੀਂ
ਕਿਸ ਲਿਯੇ ਨੂਰ ਸੇ, ਯਾ ਨਗ਼ਮੇ ਸੇ
ਯਾ ਹਰ੍ਫ਼-ਏ ਤਸਲ੍ਲੀ ਸੇ ਇਸੇ "ਜਿਸ੍ਮ" ਬਨਾਏਁ
ਔਰ ਫਿਰ ਮੌਤ ਕੀ ਵਾ-ਰਫ਼੍ਤਾ ਪਜ਼ੀਰਾਈ ਕਰੇਂ?
ਨਏ ਹਂਗਾਮੋਂ ਕੀ ਤਜਲੀਲ ਕਾ ਦਰ ਬਾਜ਼ ਕਰੇਂ
ਸੁਬ੍ਹ-ਏ ਤਕਮੀਲ ਕਾ ਆਗ਼ਾਜ਼ ਕਰੇਂ?
§22. ਅਫ਼੍ਸਾਨਾ-ਏ ਸ਼ਹਰ
I Too Have Some Dreams: N. M. Rashed and Modernism in Urdu Poetry
