§8ـ ਇਤ੍ਤਿਫ਼ਾਕ਼ਾਤ

ਆਜ, ਇਸ ਸਾਅਤ-ਏ ਦੁਜ਼ਦੀਦਾ‐ਓ‐ਨਾ-ਯਾਬ ਮੇਂ ਭੀ,
ਜਿਸ੍ਮ ਹੈ ਖ਼੍ਵਾਬ ਸੇ ਲਜ਼੍ਜ਼ਤ-ਕਸ਼-ਏ ਖ਼ਮਯਾਜ਼ਾ ਤਿਰਾ
ਤੇਰੇ ਮਿਝ਼ਗਾਁ ਕੇ ਤਲੇ ਨੀਂਦ ਕੀ ਸ਼ਬ੍ਨਮ ਕਾ ਨਜ਼ੂਲ
ਜਿਸ ਸੇ ਧੁਲ ਜਾਨੇ ਕੋ ਹੈ ਗ਼ਾਜ਼ਾ ਤਿਰਾ
ਜ਼ਿਂਦਗੀ ਤੇਰੇ ਲਿਯੇ ਰਸ ਭਰੇ ਖ਼੍ਵਾਬੋਂ ਕਾ ਹੁਜੂਮ
ਜ਼ਿਂਦਗੀ ਮੇਰੇ ਲਿਯੇ ਕਾਵਿਸ਼-ਏ ਬੇਦਾਰੀ ਹੈ;
ਇਤ੍ਤਿਫ਼ਾਕ਼ਾਤ ਕੋ ਦੇਖ
ਇਸ ਹਸੀਂ ਰਾਤ ਕੋ ਦੇਖ
ਤੋੜ ਦੇ ਵਹਮ ਕੇ ਜਾਲ
ਛੋੜ ਦੇ ਅਪਨੇ ਸ਼ਬਿਸ੍ਤਾਨੋਂ ਕੋ ਜਾਨੇ ਕਾ ਖ਼ਯਾਲ,
ਖ਼ੌਫ਼-ਏ ਮੌਹੂਮ ਤਿਰੀ ਰੂਹ ਪੇ ਕ੍ਯਾ ਤਾਰੀ ਹੈ!
ਇਤਨਾ ਬੇ-ਸਰ੍ਫ਼ਾ ਨਹੀਂ ਤੇਰਾ ਜਮਾਲ
ਇਸ ਜ਼ਿਮਿਸ੍ਤਾਁ ਕੀ ਜੁਨੂਁ-ਖ਼ੇਜ਼ ਹਸੀਂ ਰਾਤ ਕੋ ਦੇਖ!
ਆਜ, ਇਸ ਸਾਅਤ-ਏ ਦੁਜ਼ਦੀਦਾ‐ਓ‐ਨਾ-ਯਾਬ ਮੇਂ ਭੀ
ਤਿਸ਼੍ਨਗੀ ਰੂਹ ਕੀ ਆਸੂਦਾ ਨ ਹੋ
ਜਬ ਤਿਰਾ ਜਿਸ੍ਮ ਜਵਾਨੀ ਮੇਂ ਹੈ ਨੈਸਾਨ-ਏ ਬਹਾਰ
ਰਂਗ‐ਓ‐ਨਕਹਤ ਕਾ ਫ਼ਸ਼ਾਰ!

ਫੂਲ ਹੈਂ, ਘਾਸ ਹੈ, ਅਸ਼੍ਜਾਰ ਹੈਂ, ਦੀਵਾਰੇਂ ਹੈਂ
ਔਰ ਕੁਛ ਸਾਏ ਕਿ ਹੈਂ ਮੁਖ਼੍ਤਸਰ‐ਓ‐ਤੀਰਾ‐ਓ‐ਤਾਰ,
ਤੁਝ ਕੋ ਕ੍ਯਾ ਇਸ ਸੇ ਗ਼ਰਜ਼ ਹੈ ਕਿ ਖ਼ੁਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨਹੀਂ?
ਦੇਖ ਪਤਤੋਂ ਮੇਂ ਲਰਜ਼ਤੀ ਹੁਈ ਕਿਰਨੋਂ ਕਾ ਨਫ਼ੂਜ਼
ਸਰ੍ਸਰਾਤੀ ਹੁਈ ਬਡ਼ਤੀ ਹੈ ਰਗੋਂ ਮੇਂ ਜੈਸੇ
ਅਵ੍ਵਲੀਂ ਬਾਦਾ ਗੁਸਾਰੀ ਮੇਂ ਨਈ ਤੁਂਦ ਸ਼ਰਾਬ,
ਤੁਝ ਕੋ ਕ੍ਯਾ ਇਸ ਸੇ ਗ਼ਰਜ਼ ਹੈ ਕਿ ਖ਼ੁਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨਹੀਂ?

ਕਹਕਸ਼ਾਁ ਅਪਨੀ ਤਮਨ੍ਨਾਓਂ ਕਾ ਹੈ ਰਾਹ-ਗੁਜ਼ਾਰ
ਕਾਸ਼ ਉਸ ਰਾਹ ਪੇ ਮਿਲ-ਕਰ ਕਭੀ ਪਰਵਾਜ਼ ਕਰੇਂ
ਇਕ ਨਈ ਜ਼ੀਸ੍ਤ ਕਾ ਦਰ-ਬਾਜ਼ ਕਰੇਂ!
ਆਸ੍ਮਾਁ ਦੂਰ ਹੈ ਲੇਕਿਨ ਯੇ ਜ਼ਮੀਂ ਹੈ ਨਜ਼ਦੀਕ
ਆ ਇਸੀ ਖ਼ਾਕ ਕੋ ਹਮ ਜਲ੍ਵਾ-ਗਾ-ਏ ਰਾਜ਼ ਕਰੇਂ!
ਰੂਹੇਂ ਮਿਲ ਸਕਤੀ ਨਹੀਂ ਹੈਂ ਤੋ ਯੇ ਲਬ ਹੀ ਮਿਲ ਜਾਏਁ,
ਆ ਇਸੀ ਲਜ਼੍ਜ਼ਤ-ਏ ਜਾਵੇਦ ਕਾ ਆਗ਼ਾਜ਼ ਕਰੇਂ!
ਸੁਬ੍ਹ ਜਬ ਬਾਗ਼ ਮੇਂ ਰਸ ਲੇਨੇ ਕੋ ਜ਼ਂਬੂਰ ਆਏ
ਉਸ ਕੇ ਬੂਸੋਂ ਸੇ ਹੋਂ ਮਦ-ਹੋਸ਼ ਸਮਨ ਔਰ ਗੁਲਾਬ
ਸ਼ਬਨਮੀ ਘਾਸ ਪੇ ਦੋ ਪੈਕਰ-ਏ ਯਖ਼-ਬਸ੍ਤਾ ਮਿਲੇਂ,
ਔਰ ਖ਼ੁਦਾ ਹੋ ਤੋ ਪਸ਼ੇਮਾਁ ਹੋ ਜਾਏ!

arrow_left §7. ਹੁਜ਼੍ਨ-ਏ ਇਂਸਾਨ (ਅਫ਼੍ਲਾਤੂਨੀ ਇਸ਼੍ਕ਼ ਪਰ ਏਕ ਤਂਜ਼)

§9. ਸ਼ਾਯਰ-ਏ ਦਰ-ਮਾਂਦਾ arrow_right

I Too Have Some Dreams: N. M. Rashed and Modernism in Urdu Poetry