§9ـ ਸ਼ਾਯਰ-ਏ ਦਰ-ਮਾਂਦਾ
ਜ਼ਿਂਦਗੀ ਤੇਰੇ ਲਿਯੇ ਬਿਸ੍ਤਰ-ਏ ਸਂਜਾਬ‐ਓ‐ਸਮੂਰ
ਔਰ ਮੇਰੇ ਲਿਯੇ ਅਫ਼੍ਰਂਗ ਕੀ ਦਰਯੂਜ਼ਾ-ਗਰੀ
ਆਫ਼ਿਯਤ-ਕੋਸ਼ੀ-ਏ ਆਬਾ ਕੇ ਤੁਫ਼ੈਲ,
ਮੈਂ ਹੂਁ ਦਰ-ਮਾਂਦਾ‐ਓ‐ਬੇ-ਚਾਰਾ ਅਦੀਬ
ਖ਼ਸ੍ਤਾ-ਏ ਫ਼ਿਕ੍ਰ-ਏ ਮਆਸ਼!
ਪਾਰਾ-ਏ ਨਾਨ-ਏ ਜਵੀਂ ਕੇ ਲਿਯੇ ਮੁਹਤਾਜ ਹੈਂ ਹਮ
ਮੈਂ, ਮਿਰੇ ਦੋਸ੍ਤ, ਮਿਰੇ ਸੈਂਕੜੋਂ ਅਰ੍ਬਾਬ-ਏ ਵਤਨ
ਯਾਨੀ ਅਫ਼੍ਰਂਗ ਕੇ ਗੁਲਜ਼ਾਰੋਂ ਕੇ ਫੂਲ!
ਤੁਝੇ ਇਕ ਸ਼ਾਯਰ-ਏ ਦਰ-ਮਾਂਦਾ ਕੀ ਉਮ੍ਮੀਦ ਨ ਥੀ
ਮੁਝ ਸੇ ਜਿਸ ਰੋਜ਼ ਸਿਤਾਰਾ ਤਿਰਾ ਵਾ-ਬਸ੍ਤਾ ਹੁਆ
ਤੂ ਸਮਝਤੀ ਥੀ ਕਿ ਇਕ ਰੋਜ਼ ਮਿਰਾ ਜ਼ੇਹਨ-ਏ ਰਸਾ
ਔਰ ਮਿਰੇ ਇਲ੍ਮ‐ਓ‐ਹੁਨਰ
ਬਹਰ‐ਓ‐ਬਰ ਸੇ ਤਿਰੀ ਜ਼ੀਨਤ ਕੋ ਗੁਹਰ ਲਾਏਂਗੇ!
ਮੇਰੇ ਰਸ੍ਤੇ ਮੇਂ ਜੋ ਹਾਇਲ ਹੋਂ ਮਿਰੇ ਤੀਰਾ ਨਸੀਬ
ਕ੍ਯੋਂ ਦੁਆਏਁ ਤਿਰੀ ਬੇ-ਕਾਰ ਨ ਜਾਏਁ
ਤੇਰੇ ਰਾਤੋਂ ਕੇ ਸੁਜੂਦ ਔਰ ਨਿਯਾਜ਼
(ਉਸ ਕਾ ਬਾਯਸ ਮਿਰਾ ਇਲ੍ਹਾਦ ਭੀ ਹੈ!)
ਐ ਮਿਰੀ ਸ਼ਮ੍-ਏ ਸ਼ਬਿਸ੍ਤਾਨ-ਏ ਵਫ਼ਾ,
ਭੂਲ ਜਾ ਮੇਰੇ ਲਿਯੇ
ਜ਼ਿਂਦਗੀ ਖ਼੍ਵਾਬ ਕੀ ਆਸੂਦਾ ਫ਼ਰਾਮੋਸ਼ੀ ਹੈ!
ਤੁਝੇ ਮਾਲੂਮ ਹੈ ਮਸ਼ਰਿਕ਼ ਕਾ ਖ਼ੁਦਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ
ਔਰ ਅਗਰ ਹੈ, ਤੋ ਸਰਾ-ਪਰ੍ਦਾ-ਏ ਨਿਸਯਾਨ ਮੇਂ ਹੈ
ਤੂ "ਮਸਰ੍ਰਤ" ਹੈ ਮਿਰੀ, ਤੂ ਮਿਰੀ "ਬੇਦਾਰੀ" ਹੈ
ਮੁਝੇ ਆਗ਼ੋਸ਼ ਮੇਂ ਲੇ
ਦੋ "ਅਨਾ" ਮਿਲ-ਕੇ ਜਹਾਁ ਸੋਜ਼ ਬਨੇਂ
ਔਰ ਜਿਸ ਅਹਦ ਕੀ ਹੈ ਤੁਝ ਕੋ ਦੁਆਓਂ ਮੇਂ ਤਲਾਸ਼
ਆਪ ਹੀ ਆਪ ਹੁਵੈਦਾ ਹੋ ਜਾਏ!
§8. ਇਤ੍ਤਿਫ਼ਾਕ਼ਾਤ
I Too Have Some Dreams: N. M. Rashed and Modernism in Urdu Poetry
