§5ـ ਗੁਨਾਹ ਔਰ ਮੁਹਬ੍ਬਤ
ਗੁਨਾਹ:
ਗੁਨਾਹ ਕੇ ਤੁਂਦ‐ਓ‐ਤੇਜ਼ ਸ਼ੋਲੋਂ ਸੇ ਰੂਹ ਮੇਰੀ ਭੜਕ ਰਹੀ ਥੀ
ਹਵਸ ਕੀ ਸੁਂਸਾਨ ਵਾਦਿਯੋਂ ਮੇਂ ਮਿਰੀ ਜਵਾਨੀ ਭਟਕ ਰਹੀ ਥੀ
ਮਿਰੀ ਜਵਾਨੀ ਕੇ ਦਿਨ ਗੁਜ਼ਰਤੇ ਥੇ ਵਹਸ਼ਤ-ਆਲੂਦ ਇਸ਼ਰਤੋਂ ਮੇਂ
ਮਿਰੀ ਜਵਾਨੀ ਕੇ ਮੈ-ਕਦੋਂ ਮੇਂ ਗੁਨਾਹ ਕੀ ਮੈ ਛਲਕ ਰਹੀ ਥੀ
ਮਿਰੇ ਹਰੀਮ-ਏ ਗੁਨਾਹ ਮੇਂ ਇਸ਼੍ਕ਼ ਦੇਵਤਾ ਕਾ ਗੁਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਥਾ
ਮਿਰੇ ਫ਼ਰੇਬ-ਏ ਵਫ਼ਾ ਕੇ ਸਹਰਾ ਮੇਂ ਹੂਰ-ਏ ਇਸ੍ਮਤ ਭਟਕ ਰਹੀ ਥੀ
ਮੁਝੇ ਖ਼ਸ-ਏ ਨਾ-ਤਵਾਁ ਕੇ ਮਾਨਿਂਦ ਜ਼ੌਕ਼-ਏ ਇਸਯਾਁ ਬਹਾ ਰਹਾ ਥਾ
ਗੁਨਾਹ ਕੀ ਮੌਜ-ਏ ਫ਼ਿਤ੍ਨਾ ਸਾਮਾਁ ਉਠਾ ਉਠਾ-ਕਰ ਪਟਕ ਰਹੀ ਥੀ
ਸ਼ਬਾਬ ਕੇ ਅਵ੍ਵਲੀਂ ਦਿਨੋਂ ਮੇਂ ਤਬਾਹ‐ਓ‐ਅਫ਼੍ਸੁਰ੍ਦਾ ਹੋ ਚੁਕੇ ਥੇ
ਮਿਰੇ ਗੁਲਿਸ੍ਤਾਁ ਕੇ ਫੂਲ, ਜਿਨ ਸੇ ਫ਼ਜ਼ਾ-ਏ ਤਿਫ਼ਲੀ ਮਹਕ ਰਹੀ ਥੀ
ਗ਼ਰਜ਼ ਜਵਾਨੀ ਮੇਂ ਅਹ੍ਰਿਮਨ ਕੇ ਤਰਬ ਕਾ ਸਾਮਾਨ ਬਨ ਗਯਾ ਮੈਂ
ਗੁਨਹ ਕੀ ਆਲਾਇਸ਼ੋਂ ਮੇਂ ਲੁਥੜਾ ਹੁਆ ਇਕ ਇਂਸਾਨ ਬਨ ਗਯਾ ਮੈਂ
ਮੁਹਬ੍ਬਤ:
ਔਰ ਅਬ ਕਿ ਤੇਰੀ ਮੁਹਬ੍ਬਤ-ਏ ਸਰ-ਮਦੀ ਕਾ ਬਾਦਾ-ਗੁਸਾਰ ਹੂਁ ਮੈਂ
ਹਵਸ-ਪਰਸ੍ਤੀ ਕੀ ਲਜ਼੍ਜ਼ਤ-ਏ ਬੇ-ਸਬਾਤ ਸੇ ਸ਼ਰ੍ਮ-ਸਾਰ ਹੂਁ ਮੈਂ
ਮਿਰੀ ਬਹੀਮਾਨਾ ਖ਼੍ਵਾਹਿਸ਼ੋਂ ਨੇ ਫ਼ਰਾਰ ਕੀ ਰਾਹ ਲੀ ਹੈ ਦਿਲ ਸੇ
ਔਰ ਉਨ ਕੇ ਬਦਲੇ ਇਕ ਆਰ੍ਜ਼ੂ-ਏ ਸਲੀਮ ਸੇ ਹਮ-ਕਿਨਾਰ ਹੂਁ ਮੈਂ
ਦਲੀਲ-ਏ ਰਾਹ-ਏ ਵਫ਼ਾ ਬਨੀ ਹੈਂ ਜ਼ਿਯਾ-ਏ ਉਲ੍ਫ਼ਤ ਕੀ ਪਾਕ ਕਿਰਨੇਂ
ਫਿਰ ਅਪਨੇ "ਫ਼ਿਰ੍ਦੌਸ-ਏ ਗੁਮਸ਼ੁਦਾ" ਕੀ ਤਲਾਸ਼ ਮੇਂ ਰਹ ਸਿਪਾਰ ਹੂਁ ਮੈਂ
ਹੁਆ ਹੂਁ ਬੇ-ਦਾਰ ਕਾਂਪ-ਕਰ ਇਕ ਮੁਹੀਬ ਖ਼੍ਵਾਬੋਂ ਕੇ ਸਿਲ੍ਸਿਲੇ ਸੇ
ਔਰ ਅਬ ਨਮੂਦ-ਏ ਸਹਰ ਕੀ ਖ਼ਾਤਿਰ ਸਿਤਮ-ਕਸ਼-ਏ ਇਂਤਿਜ਼ਾਰ ਹੂਁ ਮੈਂ
ਬਹਾਰ-ਏ ਤਕ਼ਦੀਸ-ਏ ਜਾਵਿਦਾਁ ਕੀ ਮੁਝੇ ਫਿਰ ਇਕ ਬਾਰ ਆਰ੍ਜ਼ੂ ਹੈ
ਫਿਰ ਏਕ ਪਾਕੀਜ਼ਾ ਜ਼ਿਂਦਗੀ ਕੇ ਲਿਯੇ ਬਹੁਤ ਬੇ-ਕ਼ਰਾਰ ਹੂਁ ਮੈਂ
ਮੁਝੇ ਮੁਹਬ੍ਬਤ ਨੇ ਮਾਸਿਯਤ ਕੇ ਜਹਨ੍ਨਮੋਂ ਸੇ ਬਚਾ ਲਿਯਾ ਹੈ
ਮੁਝੇ ਜਵਾਨੀ ਕੀ ਤੀਰਾ‐ਓ‐ਤਾਰ ਪਸ੍ਤਿਯੋਂ ਸੇ ਉਠਾ ਲਿਯਾ ਹੈ
§4. ਵਾਦੀ-ਏ ਪਿਂਹਾਁ
I Too Have Some Dreams: N. M. Rashed and Modernism in Urdu Poetry
