§24ـ ਤਲਬ ਕੇ ਤਲੇ
ਗੁਲ‐ਓ‐ਯਾਸ੍ਮਿਨ ਕਲ ਸੇ ਨਾ-ਆਸ਼ਨਾ,
ਕਲ ਸੇ ਬੇ-ਏਤਿਨਾ
ਗੁਲ‐ਓ‐ਯਾਸ੍ਮਿਨ ਅਪਨੇ ਜਿਸ੍ਮੋਂ ਕੀ ਹੈਅਤ ਮੇਂ ਫ਼ਰ੍ਦ
ਮਗਰ—ਕਲ ਸੇ ਨਾ-ਆਸ਼ਨਾ, ਕਲ ਸੇ ਬੇ-ਏਤਿਨਾ
ਕਿਸੀ ਮਰ੍ਗ-ਏ ਮਬ੍ਰਮ ਕਾ ਦਰ੍ਦ
ਉਨ ਕੇ ਦਿਲ ਮੇਂ ਨਹੀਂ!
ਫ਼ਕ਼ਤ ਅਪਨੀ ਤਾਰੀਖ਼ ਕੀ ਬੇ-ਸਰ‐ਓ‐ਪਾ ਤਲਬ ਕੇ ਤਲੇ
ਹਮ ਦਬੇ ਹੈਂ!
ਹਮ ਅਪਨੇ ਵੁਜੂਦੋਂ ਕੀ ਪਿਂਹਾਁ ਤਹੇਂ
ਖੋਲਤੇ ਤਕ ਨਹੀਂ
ਆਰ੍ਜ਼ੂ ਬੋਲਤੇ ਤਕ ਨਹੀਂ!
ਯੇ ਤਾਰੀਖ਼ ਮੇਰੀ ਨਹੀਂ ਔਰ ਤੇਰੀ ਨਹੀਂ
ਯੇ ਤਾਰੀਖ਼ ਹੈ ਇਜ਼੍ਦਿਹਾਮ-ਏ ਰਵਾਁ
ਉਸੀ ਇਜ਼੍ਦਿਹਾਮ-ਏ ਰਵਾਁ ਕੀ ਯੇ ਤਾਰੀਖ਼ ਹੈ,
ਯੇ ਵੋ ਚੀਖ਼ ਹੈ
ਜਿਸ ਕੀ ਤਕਰਾਰ ਅਪਨੇ ਮਨ‐ਓ‐ਤੂ ਮੇਂ ਹੈ
ਵੋ ਤਕਰਾਰ ਜੋ ਅਪਨੀ ਤਹਜ਼ੀਬ ਕੀ ਹੂ ਮੇਂ ਹੈ!
ਤੁਝੇ ਇਸ ਪੇ ਹੈਰਤ ਨਹੀਂ
ਹਮ ਇਸ ਇਜ਼੍ਦਿਹਾਮ-ਏ ਰਵਾਁ ਕੇ ਨਿਸ਼ਾਨ-ਏ ਕ਼ਦਮ ਪਰ ਚਲੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹੈਂ
ਬਡ਼ੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹੈਂ
ਕਿ ਹਮ ਜ਼ੁਲ੍ਮਤ-ਏ ਸ਼ਬ ਮੇਂ ਤਂਹਾ
ਪੜੇ ਰਹ ਨ ਜਾਏਁ—
ਬਡ਼ੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹੈਂ,
ਨ ਜੀਨੇ ਕੀ ਖ਼ਾਤਿਰ
ਨ ਇਸ ਸੇ ਫ਼ਿਜ਼ੂਁ ਜ਼ਿਂਦਾ ਰਹਨੇ ਕੀ ਖ਼ਾਤਿਰ
ਬਡ਼ੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹੈਂ, ਕਿਸੀ ਐਬ ਸੇ
ਰਹਜ਼ਨ-ਏ ਮਰ੍ਗ ਸੇ ਬਚ ਨਿਕਲਨੇ ਕੀ ਖ਼ਾਤਿਰ,
ਜੁਦਾਈ ਕੀ ਖ਼ਾਤਿਰ!
ਕਿਸੀ ਫ਼ਰ੍ਦ ਕੇ ਖ਼ੌਫ਼ ਸੇ ਬਡ਼ ਰਹੇ ਹੈਂ
ਜੋ ਬਾਤਿਨ ਕੇ ਟੂਟੇ ਦਰੀਚੋਂ ਕੇ ਪੀਛੇ
ਸ਼ਰਾਰਤ ਸੇ ਹਂਸਤਾ ਚਲਾ ਜਾ ਰਹਾ ਹੈ—
§23. ਯੇ ਖ਼ਲਾ ਪੁਰ ਨ ਹੁਆ§25. ਗੁਮਾਁ ਕਾ ਮੁਮ੍ਕਿਨ—ਜੋ ਤੂ ਹੈ ਮੈਂ ਹੂਁ! 
I Too Have Some Dreams: N. M. Rashed and Modernism in Urdu Poetry
